Św. Małgorzata Maria Alacoque
Św. Małgorzata (ur. 22.07.1647r., we Francji) w wieku 8 lat (po śmierci ojca) została oddana na wychowanie do klasztoru Sióstr klarysek. Po dwóch latach nieuleczalnie chora wróciła do rodzinnego domu, a w wieku 14 lat za wstawiennictwem Matki Bożej odzyskała zdrowie. W wieku 24 lat Małgorzata wstąpiła do Zakonu Sióstr Nawiedzenia (wizytek) w Paray-le-Monial.
OBJAWIENIA:
Siostra Małgorzata Maria znana jest przede wszystkim z daru objawień prywatnych. Doświadczyła przed Najświętszym Sakramentem 80 wizji i objawień związanych z tajemnicą Serca Jezusowego, 30 z nich opisała. Wśród tak licznych objawień wyróżnia się cztery tzw. wielkie objawienia:
Pierwsze objawienie (27.12.1673) – odsłonięcie tajemnic:
Została zaproszona przez Pana Jezusa, aby zajęła miejsce św. Jana Apostoła i Ewangelisty podczas Ostatniej Wieczerzy.
Drugie objawienie (1674) – Pan czeka na miłość ludzi:
Pan Jezus ukazał jej swoje Serce na tronie z płomieni, „jaśniejące bardziej niż słońce, o przejrzystości kryształu, z widoczną raną, otoczone cierniami i z krzyżem na szczycie”. W tym widzeniu podkreślono, że mamy czcić miłość Jezusa do nas ukazaną w znaku Jego Serca.
Trzecie objawienie (02.07.1674) – udręka z powodu niewdzięczności:
Ukazujący się Jezus miał pięć ran „jaśniejących jak słońce””, z których wydobywały się płomienie; Małgorzata widziała w piersi Zbawiciela Jego Serce kochające nas ludzi. Pan Jezus wtedy skarżył się Małgorzacie na ludzką niewdzięczność i obojętność, domagał się wynagrodzenia i zadośćuczynienia, przede wszystkim przez często przyjmowaną Komunię Świętą, szczególnie w pierwsze piątki miesiąca oraz przez odprawianie nabożeństwa Godziny świętej.
Czwarte objawienie (13-20.06.1675) – ku świętemu Sercu Jezusowemu:
Pan Jezus żalił się Małgorzacie, że rani się Go lekceważeniem wierzących, świętokradztwami bezbożnych, szczególnie zaś osób konsekrowanych. Zbawiciel prosił, aby w piątek po oktawie Bożego Ciała obchodzono specjalne święto ku czci Serca Pana Jezusa, z Komunią wynagradzającą i z modlitwą wynagradzającą przed Najświętszym Sakramentem.
BEATYFIKACJA I IKONOGRAFIA:
Małgorzata Maria została beatyfikowana przez papieża Piusa IX w roku 1864, kanonizowana natomiast przez papieża Benedykta XV w roku 1920. Liturgiczny obchód ku czci św. Małgorzaty Marii Alacoque przypada na dzień 14 października i ma charakter wspomnienia dowolnego.
W ikonografii najczęściej ukazuje się św. Małgorzatę Marię w powiązaniu z doznawanymi przez nią wizjami, mianowicie jako zakonnicę, w czarnym habicie wizytek, z różańcem u pasa, trzymającą na karcie papieru obraz Serca Pana Jezusa, z krzyżem w promieniach, otoczone koroną cierniową.
OBIETNICE:
Pan Jezus przekazał przez Małgorzatę dwanaście wielkich obietnic dla czczących Jego Najświętsze Serca:
1. Dam im wszystkie łaski potrzebne w ich stanie.
2. Zgoda i pokój będą panowały w ich rodzinach.
3. Będę ich pocieszał we wszystkich ich strapieniach.
4. Będę ich bezpieczną ucieczką za życia, a szczególnie przy śmierci.
5. Wyleję obfite błogosławieństwa na wszystkie ich przedsięwzięcia.
6. Grzesznicy znajdą w mym Sercu źródło nieskończonego miłosierdzia.
7. Dusze oziębłe staną się gorliwymi.
8. Dusze gorliwe dojdą szybko do wysokiej doskonałości.
9. Błogosławić będę domy, w których obraz mego Serca będzie umieszczony i czczony.
10. Kapłanom dam moc kruszenia serc najzatwardzialszych.
11. Imiona tych, co rozszerzać będą to nabożeństwo, będą zapisane w mym Sercu i na zawsze
w Nim pozostaną.
12. Przyrzekam w nadmiarze miłosierdzia Serca mojego, że wszechmocna miłość moja
udzieli tym wszystkim, którzy komunikować będą w pierwsze piątki przez dziewięć miesięcy
z rzędu, łaskę pokuty ostatecznej, że nie umrą w stanie niełaski mojej ani bez sakramentów
i że Serce moje stanie się dla nich bezpieczną ucieczką w godzinę śmierci.
STANOWISKO KOŚCIOŁA:
Stolica Apostolska po ścisłych i dokładnych badaniach zezwoliła na obchodzenie święta, jak i na cześć wizerunków Jezusowego Serca w formach dzisiaj powszechnie przyjętych. Po raz drugi Kościół zatwierdził objawienia, dane św. Małgorzacie Marii Alacoque, kiedy wyniósł ją do chwały ołtarzy.
Sam Chrystus nadał temu nabożeństwu wybitnie kierunek ekspiacyjny: ma nas ono uwrażliwiać na grzech, mobilizować w imię miłości Chrystusa do walki z nim oraz do wynagradzania za tych, którzy najwięcej ranią Boże Serce.
Pan Jezus dał św. Marii Małgorzacie obietnicę, że kto przez dziewięć kolejnych pierwszych piątków przystąpi do Komunii świętej i ofiaruje ją jako wynagrodzenie za grzechy własne i rodzaju ludzkiego, temu Boże Serce zapewni miłosierdzie w chwili zgonu, że nie umrze bez Jego łaski. Kościół wprawdzie nie zaaprobował urzędowo tej obietnicy, pozwala jednak ufać, że zostanie ona wypełniona. Praktyka ta przyczyniła się do spopularyzowania zwyczaju częstej Komunii świętej.
Wielkim czcicielem Bożego Serca był Ojciec Święty Jan Paweł II. Ojciec Święty przypominał, że zadaniem chrześcijan jest budowanie cywilizacji miłości. Nikt z nas nie może pozostać obojętny wobec tego wezwania.