Emisja głosu

Wytwarzanie głosu u różnych osób jest niejednolite, nieraz błędne. Chodzi o to, by wytwarzać dźwięk możliwie najlepszy, dźwięczny i bez wysiłku. W tym celu wykorzystujemy znane z akustyki zjawisko rezonansu. Kierując umiejętnie strumień drgającego powietrza do przestrzeni oddżwiękowych (na maskę) przy niewielkim wysiłku wytwarza się automatycznie dźwięczny i silny głos. Natomiast przez niskie ustawienie krtani w czasie emisji głosu powiększamy przestrzenie rezonansowe oraz wytwarzamy pewnego rodzaju opór między działaniem krtani i prądem powietrza, co przyczynia się walnie do wytwarzania tonów pełniejszych i bardziej skoncentrowanych. Można lektorom polecić poniższe ćwiczenia:

• Postawa w małym rozkroku. Ramiona luźno opuszczone unosimy zdecydowanym ruchem w bok do poziomu barków z jednoczesnym pełnym, głębokim wdechem. Wydech wykonujemy nucąc na najwygodniejszej głosce i wysokości dźwięku z jednoczesnym jak najpowolniejszym opuszczaniem ramion bokiem w dół.

• Przebieg ćwiczenia podobnie jak wyżej. Ruch ramion z dołu bokiem w górę z wdechem, powolny opad ramion bokiem w dół z nuceniem.

• Postawa w małym rozkroku, ręce splatamy z tyłu. Unosimy splecione ramiona i wykonujemy wdech. Podczas tego ruchu uwypuklamy klatkę piersiową (szczególnie jej dolną część). Powolny opad splecionych ramion w dół z nuceniem.

• Po uzyskaniu pewnej sprawności zaleca się podczas wdechu zamiast nucenia jednej głoski wymawianie: ma, me, mi, mo, nin, ma, nie… W następnym etapie: a, e,i, o, n, ą, ę. . . Wreszcie liczenie: raz, dwa, trzy itd.

UWAGA! Przy ćwiczeniach należy unosić ramiona tylko na tyle, aby nie spowodować znaczniejszego przesunięcia łopatek, ponieważ utrudniłoby to, a nie ułatwiło podparcie oddechowe.